Naar Ghana!

Afgelopen donderdagavond zijn we weg geweest om slang te eten en ik moet zeggen dat was het lekkerste tot nu toe van de vreemde beestjes die ik heb geproefd. Het is net kippenvlees alleen wat steviger, ik had nog wel meer gewild.

Afgelopen weekend ben ik Ghana geweest. Het leek erop dat het niet ging lukken, maar op de dag van vertrek hadden we onze paspoorten terug met de benodigde visum. Vrijdag moest ik nog werken tot vijf uur, snel een douch, en toen konden we rond half zes vertrekken richting border. We zijn met z’n vieren weggeweest, Traci, Anna, Andrew en ik. Iemand uit Ghana reisde met ons mee tot vlak voor Accra waar we erg blij mee waren. Je zag echt duidelijk een verschil in ontwikkeling tussen de grensovergang aan de zijde van Togo en die van Ghana. De Togo zijde was een bureau onder een afdakje waar twee mensen achter zaten die onze paspoorten en visums en aanbevelingsbrieven is goed bestudeerde. Ze lieten kopietjes maken van onze aanbevelingsbrieven en gaven die vervolgens weer met ons mee, tot nu toe weten we nog niet waar dat voor was… Nadat onze paspoorten zijn gestempeld kunnen we doorlopen naar de Ghana zijde. Hier zitten mensen achter computers die onze paspoorten en onze gegevens in de computer invoeren. Nadat we ook hier een stempel hebben ontvangen zijn we aangekomen in Ghana. We moeten een paar honderd meter lopen naar de plek waar we geld kunnen wisselen en een busje kunnen vinden die ons naar Accra kan brengen. Het is inmiddels donker en wij als blanke zijn het doelwit geworden van een groep jongeren die ons proberen te bestelen. We worden omsingeld en ze beginnen tegen ons te praten en ondertussen zit er één aan mijn rugzak, ik zag en voelde het zelf niet maar de andere wel. Als ik zie dat ze ons groepje aan het splitsen zijn door tussen ons door te lopen geef ik een brul naar voren. We verzamelen, en de persoon die met ons meereist zegt tegen ze dat ze afstand moeten houden. Als we aangekomen zijn bij de geldwisselaars laten ze ons met rust. De onderhandelingen beginnen en uiteindelijk hebben we allemaal Ghanees geld voor een redelijk wisselprijs. Als we een busje hebben gevonden die ons naar Accra brengt kom ik een beetje tot rust en voel ik me weer veilig. Dit was denk ik een moment dat ik het dichts bij een beroving ben geweest, ik weet niet wat er was gebeurt als het was gelukt om ons af te splitsen… Na een rit van drie uur en diverse politiecontroles komen we aan in Accra, dan nog een laatste taxi en dan komen we aan bij ons guesthouse. We hebben airco in de kamer dus het is lekker koel als we gaan slapen.

De volgende morgen, na een lekker ontbijt, vertrekken we richting Cape Coast. Als we aangekomen zijn in het centrum nemen we een taxi naar een Nationaal park hier in de buurt. Je kunt hier een tocht maken over loopbruggen die tussen de bomen van het regenwoud/jungle hangen. Af en toe stopt de taxichauffeur en legt zijn oor te luister op de motorkap van zijn bolide, afhankelijk van het geluid besluit hij ergens water in te gooien, typisch Afrikaans zullen we maar zeggen. We komen nog een enorme schorpioen tegen op de weg, de chauffeur stop netjes voor hem ik denk dat hij zo groot was als mijn hand. Als we aangekomen zijn begint het te regenen, logische eigenlijk het heet niet voor niks regenwoud. De eerste stappen op de loopbruggen zijn een beetje eng want het beweegt behoorlijk en het is hoog. Het went snel en we genieten van het uitzicht en de natuur. Als we klaar zijn met de tour stopt het ook met regenen, ook weer logisch;-) De taxichauffeur heeft op ons gewacht en hij brengt ons naar onze volgende plek waar we zullen overnachten, het is net buiten Elmina een klein stadje langs de kust. Het is een Beach resort wat gerund word door Nederlanders. Na het avondeten lopen we nog een stukje over het strand en hangen nog wat rond. De volgende ochtend vertrekken we naar het kasteel hier in Elmina om dat te bekijken. Dit kasteel werd gebruikt voor de slavenhandel. Heel indrukwekkend om daar rond te lopen en dan te bedenken hoe dat een paar honderd jaar geleden ook is gebruikt door Nederlanders voor de slavenhandel. We komen bij een klein deurtje en dat is de “door of no return” hier gingen de slaven doorheen op weg naar de boten, en kwamen nooit meer terug… Na het kasteel beginnen we aan de terugtocht van ongeveer zes uur. Taxi’s en minibusjes brengen ons weer naar de border. Onderweg komen we twee keer een vrachtwagen op z’n kant tegen en de bordjes waarop staat hoeveel doden er op die weg zijn gevallen in het verkeer geeft ook niet zo’n lekker gevoel. Het oversteken van de grens gaat goed en al snel zitten we in een taxi die ons naar het schip terugbrengt. Het laatste stukje in de haven moeten we lopen en als we een hoek omslaan en het grote witte schip zien liggen geeft dat echt het gevoel van thuiskomen, we zijn echt even op vakantie geweest en komen nu weer “thuis”:) We zijn God dankbaar dat we weer veilig zijn teruggekomen er hadden ook dingen anders kunnen lopen.

Het foto's uploaden wil niet echt lukken, misschien later.

Groeten, Elbert