Eyescreening
Blijf op de hoogte en volg Elbert
21 September 2012 | Guinea, Conakry
Dinsdagochtend was de eerste eyescreening van deze fieldservice. Ik heb me ingeschreven voor de beveiliging en begeleiden van patiënten. Om kwart voor zes maakte mijn telefoon mij wakker en om kwart over zes vertrokken we om rond zeven uur bij een plaatselijk ziekenhuis aan te komen. Het eyeteam komt rond acht uur en het is de bedoeling dat wij dan alles een beetje in goeden banen en rijen hebben geleid. Het loopt allemaal een beetje anders dan gepland en rond negen uur gaan we terug naar de auto’s en verlaten we de screeningsite, maar laat ik bij het begin beginnen. Als we aankomen heeft het ziekenhuis de poort al geopend en op het terrein heeft zich al een grote rij met mensen gevormd, het is moeilijk in te schatten maar toen wij aan kwamen waren het er al tussen de 500 en de 1000. Wij krijgen de opdracht mee om langs de rij te lopen en mensen te vertellen dat het alleen voor ogen is vandaag, er zijn ook zat mensen met andere aandoeningen. Terwijl wij daar rondlopen ben ik bij twee kleine vechtpartijtjes geweest, mensen zien Mercy Ships auto’s en mensen dus ze worden een beetje onrustig, het gaat bijna beginnen. Rond acht uur komt het eyeteam aan en ze beginnen met het opstarten, dit valt niet mee omdat de mensen tot op de plek waar de screening zal plaatsvinden staan. Ik loop samen met iemand daar naar toe om is te kijken hoe het daar gaat en precies op dat moment is onze hulp daar nodig, we moeten de deur van het gebouw vrijhouden van mensen. We houden de deur open en met onze armen in elkaar staan we tegen de mensenmenigte en proberen ze tegen te houden. Zodra de mensen zien dat ze daadwerkelijk met de screening beginnen worden ze wild in hun hoofd. Ze dringen zichzelf op om maar als eerste te worden geholpen. Het gaat hierbij om de eerste 50 mensen die de artsen zien staan, de mensen meer naar achter staan gewoon rustig in de rij. De situatie word onhoudbaar en onwerkbaar voor de artsen, er word besloten om ons tijdelijk terug te trekken in het gebouw. Het eyeteam gaat eerst naar binnen en dan volgen wij al achteruit lopend en de mensenmassa voor ons. Als de deur is gesloten staan de mensen gelijk tegen de gevel en de deur aan. De gevel en de deur zijn van glas. Plaatselijke beveiligers en politie krijgen de opdracht om orde op zaken te stellen maar dit lukt ze niet, ze zijn in de minderheid. Het plan word veranderd en er word besloten om dan maar binnen te screenen, we krijgen de opdracht om telkens twee mensen binnen te laten die dan gezien worden door de artsen en dan via de achteruitgang het gebouw verlaten. Met moeite lukt het de deur te openen en er wurmen zich twee mensen naar binnen maar dan het volgende probleem, de deur weer sluiten! Mensen zijn zo bang dat ze niet worden geholpen, zo wanhopig! Ze klemde zich met al hun kracht aan de deur en de deurpost vast, ik heb bij sommige vinger voor vinger moeten los maken om de deur te kunnen sluiten. Ik begrijp het niet ze hebben hulp in zicht en dan worden ze zo wild, het lijkt wel of ze niet begrijpen dat als ze rustig blijven ze echt wel worden geholpen. Zoals ik al zij het waren alleen de eerste vijftig mensen die zo wild werden daarachter waren de mensen gewoon rustig. We hebben op deze manier misschien tien mensen binnengelaten en toen kwam de omroep, allemaal naar de auto’s we gaan de screeningssite evacueren! We pakken onze spullen en via de achteruitgang verlaten we het gebouw en in alle rust lopen we terug naar de auto’s, we nemen plaats in de auto’s en we moeten alle deuren sluiten. Nadat er een hek is opengebroken, de hoofdingang konden we niet meer gebruiken, verlaten we in colonne het terrein van het ziekenhuis. Ik had niet het gevoel dat de situatie gevaarlijk voor me was, de mensen waren niet boos op ons het was meer dat ze wanhopig waren en dat maakte ze zo wild en de situatie onwerkbaar. Ik vond het heel bijzonder om dit mee te maken.
Ik heb wat foto’s bijgevoegd van de screeningsday. Als je dit soort foto’s voor de eerste keer ziet kan het schokkend voor je zijn. Voordat ik van Mercy Ships had gehoord wist ik helemaal niet hoe groot de nood in Afrika was op dit gebied. Dit soort mensen met zulke aandoeningen worden door Mercy Ships geholpen, het wil niet zeggen dat de personen op de foto’s ook daadwerkelijk geholpen worden. Als het gezwel kanker bevat kan die niet geholpen worden omdat de benodigde nazorg niet geleverd kan worden.
Groeten, Elbert
Ik heb wat foto’s bijgevoegd van de screeningsday. Als je dit soort foto’s voor de eerste keer ziet kan het schokkend voor je zijn. Voordat ik van Mercy Ships had gehoord wist ik helemaal niet hoe groot de nood in Afrika was op dit gebied. Dit soort mensen met zulke aandoeningen worden door Mercy Ships geholpen, het wil niet zeggen dat de personen op de foto’s ook daadwerkelijk geholpen worden. Als het gezwel kanker bevat kan die niet geholpen worden omdat de benodigde nazorg niet geleverd kan worden.
Groeten, Elbert
-
21 September 2012 - 22:32
Betty:
Zo das wel heftig om te zien die foto's! Je hebt weer veel meegemaakt! -
21 September 2012 - 22:47
Sjanie:
Wat erg dat die mensen zo wanhopig wild doen. Zo kunnen jullie ze toch niet goed helpen. Maar als je ook ziet wat ze mankeren, dan zou je ook wel wanhopig worden. Heel heftig ook voor jou. Gods zegen in alles toegewenst. -
22 September 2012 - 11:08
Jaap:
Hey elbert valt niet altijd mee om al die elende te zien, Sterkte! en tot over een paar weken> gr. Jaap -
22 September 2012 - 11:08
Jaap:
Hey elbert valt niet altijd mee om al die elende te zien, Sterkte! en tot over een paar weken> gr. Jaap -
22 September 2012 - 11:08
Jaap:
Hey elbert valt niet altijd mee om al die elende te zien, Sterkte! en tot over een paar weken> gr. Jaap -
22 September 2012 - 11:08
Jaap:
Hey elbert valt niet altijd mee om al die elende te zien, Sterkte! en tot over een paar weken> gr. Jaap -
22 September 2012 - 12:11
Aga:
hoi Elbert
Je maakt wel zo het een en ander mee zeg.
Wat een zorgen hebben die mensen op de foto.
Dan waardeer je des te meer dat je gezond bent.
Nog een paar weken en dan kom je weer naar huis.
Een goede thuisreis toegewenst.
Groeten van Aga en Gert. -
22 September 2012 - 20:49
Pa En Ma:
Hoi Eb,
Wat een heftig verslag zeg. Best wel even spannend denk ik als al die mensen zo staan te duwen.
Dan zeuren wij hier in Nederland wel eens over de alsmaar stijgende ziektekosten, maar ik denk dat niemand hier wil ruilen met die mensen daar.
We hopen dat je de laatste 2 weekjes wat fijner kan afsluiten.
Groetjes van ons allemaal. -
24 September 2012 - 21:26
Jan En Engelien:
Hoi Elbert
Wat heftig allemaal.
schrok echt van die foto,
niet yoor te stellen.
Heel veel sterkte nog ook straks bij het afscheid
groetjes -
25 September 2012 - 13:58
Albert Diana& Kids:
Beste Elbert,
Leuk om wat weer van je bevindingen te lezen.
Wel heel heftig, vooral de foto's bij je laatste reisverslag zijn heel triest.
Dan kan je je wel iets voorstellen bij de radeloosheid van die mensen.
We hopen dat je nog een fijn verblijf hebt daar en dat je gezond en veilig mag terugkeren.
Tot ziens!
-
25 September 2012 - 20:57
Sandra Vv:
wow wat bizar zeg. sterkte en succes nog!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
