De laatste dagen

Dit is het laatste reisverslag vanuit Conakry Guinee! Wat heb ik de laatste ander halve week op het schip maar ook buiten de stad gedaan? Je leest het hieronder.

Niet afgelopen weekend maar het weekend ervoor zijn we met een groepje dutchies een weekendje weg geweest. We zijn naar een vakantiepark geweest net buiten het dorp Coyah. Even weg uit de stad en midden tussen de natuur. Het vakantiepark is onderdeel van stichting Milly Mamoudou en deze stichting bevorderd de werkgelegenheid in de omgeving van Coyah, ze zijn ook actief met kinderen om ze op een spelenderwijs wat extra te leren. Er is ook een agri-culture project. Wij hadden twee huisjes gehuurd met in totaal vier kamers. Het plan was om vrijdag aan het eind van de middag weg te gaan en zondag aan het eind van de middag weer terug te komen. Het werd nog even spannend want vrijdag mochten we niet het schip af in verband met demonstraties. Uiteindelijk stond ik met de taxichauffeur te praten over een prijs om dan maar zaterdagochtend vroeg weg te gaan toen het bericht ons bereikte dat we toch weg mochten. Flink haasten, we zaten met veertig minuten vertraging toch in de taxi richting Coyah, wat was ik blij! Na aankomst hebben we nog wat gedronken en toen hebben we de kamers en bedden opgezocht. Zaterdagochtend was het plan om met een gids een wandeling langs de rivier te maken. Het liep iets anders want het werd een wandeling door de rivier. De eerste keer het water in stappen is een beetje raar als je langzaam het water je schoenen in voelt lopen maar als alles nat is went het snel. We hebben een flink stuk door de rivier gelopen soms tot aan onze heupen door het water erg gaaf! Na de lunch hebben we het kinderprogramma bezocht en gezien hoe er met de kinderen word omgegaan om ze wat extra bij te leren. Na het avondeten kwamen er een paar muzikanten die echt Guineese muziek maakte en na elke liedje ook uitleg gaven over wat het betekende. Zondagochtend na het ontbijt zijn we vertrokken voor een wandeling door de bergen, we moesten eerst wee r even een riviertje door maar dat begon al gewoon voor ons te worden;-) Boven aangekomen hadden we een prachtig uitzicht, ik zal wat foto’s bijvoegen van het uitzicht. Nadat we weer terug waren bij onze huisjes was er nog een rijstmaaltijd georganiseerd en na de maaltijd was het tijd om weer terug te gaan naar het schip. De taxi was op tijd en we hadden een goede terugreis. Rond vijf uur kwamen we weer aan om het grote witte schip.

Vorige week donderdag had ik me ingeschreven om een operatie te bekijken. Om half tien stond ik klaar in speciale kleding en met nog twee andere om te gaan kijken. Er was keuze uit een hazenlip operatie of een operatie van O-benen. De andere twee wilde wel naar de hazenlip operatie dus ik werd afgeleverd bij de operatie van de O-benen. Ze waren al bezig met de operatie, naast de knie hadden ze een gat gemaakt die ze met haken uit elkaar aan het trekken waren. Even later kwam de boor er aan te pas waarmee ze in het bot gingen boren, er moest een pin worden aangebracht. Meer weet ik niet want toen zei mijn lichaam, Elbert wegwezen hier dit is niks voor jou! Ik ben niet onderuit gegaan maar ik voelde me niet lekker worden, dizzy, warm en slecht zien. Nadat ik een tijdje had gezeten trok het weer weg. Met me verstand vind ik het interessant wat er allemaal gebeurt en wil ik het zien, maar mijn lichaam protesteerde. Of de gesprekken over flauwvallende operatieassistenten de vorige avond en bij het ontbijt hierbij een rol hebben gespeeld weet ik niet….

Afgelopen weekend waren de laatste werkdagen voor mij. Het is de traditie in de Galley om degene die weggaat op de laatste dag flink nat te maken, het is ze goed gelukt;-) Ik stond aftewassen toen iemand van het andere team, die niet aan het werk was, alle emmers kwam ophalen ik dacht al nu moet ik opletten. Het kwam uiteindelijk toch nog als een verrassing, ze kwamen in een rijtje aan lopen met een aantal emmers water die ze probeerde over me heen te gooien. Niet alle emmers waren raak maar wel een paar dus ik was flink nat. Omdat ik aan het afwassen was had ik de beschikking over een sproeier waarmee ik terug kon vechten;-) het was alleen niet zo effectief als hele emmers water. Dat was dus het einde van mijn laatste werkdag. Degene die het van me overneemt aan de koude kant die zou het nu wel moeten kunnen dus ik ben met een gerust hart weggebleven, ik vond de kans dat ze me nog een keertje nat zouden gooien te groot. Ik zag ze ook nog met bloem rondlopen dus het was maar beter dat ik wegbleef

Maandag heb ik een dagje met Bram meegelopen, kijken wat het werk van verpleegkundige inhoud op de Africa Mercy. Je kan het in ieder geval niet vergelijken met Nederland. We begonnen met de overdracht van de patiënten, er word even kort overlegd met de nurse van de nachtdienst over hoe het is gegaan en of er nog bijzonderheden zijn. Elke patiënt heeft een map waar al zijn informatie in is verzameld nadat we die hebben bekeken en alles is afgetekend gaan de gordijnen van de ward open en de lichten aan. De patiënten worden snel wakker en vanonder de bedden komen de caregivers te voorschijn. Verschillende patiënten hebben caregivers bij zich, vooral kinderen onder de 18. Het bed word dan op klossen gezet en dan kan de begeleider onder het bed slapen. Er word begonnen met medicijnen uitdelen en innemen waarna het ontbijt volgt. Het is rustig op de ward Bram heeft drie patiënten onder zijn hoede. Bij één jongen moet aan zijn hand/pols het verband worden verwisseld en de hechtingen worden verwijderd, interessant om te zien! Hij had al last van zijn maag die ochtend en precies toen ze bezig waren aan zijn hand en pols moest hij braken! Smeerboel maar dat hoort er ook bij. Na de lunch moeten er verschillende controles worden gedaan. Rond twee uur is de overdracht naar de late dienst en daarna gaan wij met de patiënten naar deck 7 voor wat frisse buitenlucht. Als we terugkomen hebben de andere verpleegkundige zich ingelezen en als de vragen zijn beantwoord is de dienst voorbij, het was erg leuk! Bram bedankt dat je me op sleeptouw hebt genomen;-)

Dinsdag zijn we naar één van de drie eilanden geweest die voor Conakry liggen. We zijn naar de middelste geweest. Dit is het kleinste rustigste eiland. Na een boottocht van ongeveer 45 minuten komen we aan bij het strand, we steken het eiland over om naar de andere kant te gaan, hier is een mooi en rustig strand. We zijn zo ongeveer de enigste. Als we wat gaan drinken op een “terras” komen er wat muzikanten die muziek voor ons maken ze willen wat verdienen. We lopen met onze gids naar het dorpje op dit eiland het heeft ongeveer 500 inwoners. De mannen in het dorp zijn druk bezig met het maken en herstellen van visnetten. We lopen wat rond en maken wat foto’s. Er zijn een aantal vrouwen bezig met bladeren en ze zeggen dat er koffie van word gemaakt, nu dacht ik altijd dat dat uit koffiebonen kwam maar het schijn dus ook van bladeren gemaakt te kunnen worden. Na een rondje door het dorp en hier en daar een praatje gaan we weer terug naar de boot en varen we weer richting Conakry. We moeten een beetje opschieten want ik had gister een uitnodiging op mijn deur voor mijn galgenmaal. Ik moet me om vijf uur melden in het starbuckscafé en dan gaan we weg om ergens wat te eten. Het eten was heerlijk, ik heb Barracuda op, een bepaalde vissoort die hier veel word gevangen. Het was zo’n leuke verrassing dat al deze mensen mee wilde om ergens wat te gaan eten! Dank jullie wel, ook bedankt voor het organiseren! Als we terug zijn gaan we gelijk door naar de Bijbelstudie avond, de laatste hier op het schip.

Woensdag heb ik nog heel de dag de tijd om wat handtekeningen te verzamelen je komt hier niet zomaar weg, er moeten een aantal dingen worden afgetekend. Ik kan nog een was doen en we hebben vanmiddag nog een ice cream party met het Galley en Diningroom team. En uiteraard mijn tassen pakken hopen dat ik alles erin krijg;-) Rond vijf uur verlaat ik het schip en dan zit een geweldige tijd erop.